The Greek Legends: Στέλιος Γιαννακόπουλος

Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής: πρωταγωνιστής στον Ολυμπιακό, κομβικός στην Εθνική του 2004 και ένας από τους πιο επιδραστικούς Έλληνες ποδοσφαιριστές εντός και εκτός συνόρων.

Το καλοκαίρι του 1996, ο Παναθηναϊκός ζούσε στη λάμψη μιας εποχής που είχε κορυφωθεί με δύο διαδοχικά πρωταθλήματα και την πορεία έως τα ημιτελικά του Champions League. Ο νεαρός Στέλιος Γιαννακόπουλος ετοιμαζόταν να φορέσει τα πράσινα και να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Όλα έμοιαζαν προδιαγεγραμμένα – μέχρι που το ποδόσφαιρο απέδειξε ότι έχει τους δικούς του κανόνες και τις δικές του απρόβλεπτες ανατροπές.

Προσφορά γνωριμίας χωρίς κατάθεση με άπαιχτα δώρα*!

Ο Πανηλειακός είχε αποφασίσει να πουλήσει πακέτο τα δύο μεγαλύτερα περιουσιακά του στοιχεία: τον Γιαννακόπουλο και τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Εκεί εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός, έτοιμος να χτίσει μια νέα εποχή υπό τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Η προσφορά ήταν καθαρή, ισχυρή και κυρίως αποφασιστική. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έφερε και τους δύο στον Πειραιά – μια κίνηση ματ – που άλλαξε το ελληνικό ποδόσφαιρο για χρόνια.

Έτσι, ο Γιαννακόπουλος φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» και σφράγισε με την παρουσία του μία από τις πιο ολοκληρωμένες ομάδες που εμφανίστηκαν στα ελληνικά γήπεδα. Για εκείνον, η μεταγραφή δεν ήταν απλώς αλλαγή ομάδας· ήταν μια μετάβαση που τον ανέβασε επίπεδο, τον έβαλε στο κέντρο μιας δυναστείας και τον έκανε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου.

Όταν η ποδοσφαιρική Ευρώπη υποκλίθηκε

Στην Αθήνα του 1997, ένας 23χρονος τότε παίκτης τράβηξε πάνω του όλα τα βλέμματα. Μια φάση, μια στιγμή, κι ένα γήπεδο να τον αποθεώνει. Στο 6ο λεπτό, ο Ίβιτς του έδωσε την πάσα και ο Γιαννακόπουλος, με ένα εκπληκτικό σουτ από μεγάλη απόσταση, σημείωσε ένα γκολ που έμεινε για πάντα στην ιστορία. Σε έξι μόλις λεπτά είχε γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στα βιβλία του συλλόγου.

Ο Γεωργάτος έκανε κίνηση δίπλα του, αλλά η μπάλα στρώθηκε όπως έπρεπε το μυαλό αποφάσισε σε κλάσμα δευτερολέπτου και το σουτ σόκαρε και εκτόξευσε 80.000 οπαδούς. Ο Γιαννακόπουλος ωρίμασε ποδοσφαιρικά, ρίσκαρε, εξελίχθηκε και δικαίωσε απόλυτα την πίστη που είχαν σε εκείνον ο Κόκκαλης και ο Μπάγεβιτς.

Με τον Ολυμπιακό πανηγύρισε επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα, έζησε ιστορικά ντέρμπι και πέτυχε γκολ για τα οποία μιλούσε όλη η Ευρώπη. Ποιος ξεχνά το ντέρμπι της Ριζούπολης, όπου με δύο γκολ σφράγισε ένα ακόμη πρωτάθλημα; Με την ερυθρόλευκη φανέλα μέτρησε 276 συμμετοχές, 87 γκολ και 30 ασίστ.

Legend και με τα γαλανόλευκα

Στις απαρχές του έπους του 2004, πολλοί μνημονεύουν τη νίκη στη Σαραγόσα, εκεί όπου ο Γιαννακόπουλος πέτυχε το καθοριστικό γκολ απέναντι στην Ισπανία. Στα πρώτα παιχνίδια της τελικής φάσης, η γάμπα τον πρόδωσε, προκαλώντας τον φόβο ότι ίσως δεν ξαναπατούσε στο χορτάρι. Κι όμως, η αισιοδοξία του —και της ομάδας— φούντωνε καθημερινά.

Στην πορεία, είτε στον πάγκο είτε στο γήπεδο, ζούσε την κάθε στιγμή με την ίδια ένταση. Η ατμόσφαιρα στην ομάδα ήταν σχεδόν ασυνήθιστη για ποδοσφαιρικό περιβάλλον: χωρίς γκρίνια, χωρίς εγωισμούς, μια μικρή κοινότητα με έναν στόχο. Ο Ρεχάγκελ, ο Τοπαλίδης και οι λίγοι άνθρωποι γύρω από την αποστολή λειτουργούσαν ως ένα σώμα.

Αξεπέραστο pregame & live στοίχημα με το bwin Player Pro powered by Opta!

Στον ημιτελικό με την Τσεχία επέστρεψε, μπήκε αλλαγή, πάλεψε, έχασε μια ευκαιρία και τελικά βίωσε τη λύτρωση με το ασημένιο γκολ του Δέλλα. Στον τελικό, με την αυτοπεποίθηση στα ύψη, αγωνίστηκε βασικός και έβαλε τη δική του σφραγίδα στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του.

Όταν ο Stelios έγινε ο αγαπημένος του Μπενίτεθ

Το καλοκαίρι του 2003 ήρθε η αποχώρησή του από τον Πειραιά και ο επόμενος προορισμός ήταν η βορειοδυτική Αγγλία. Στην Μπόλτον, πέρα από την προσαρμογή σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, έπρεπε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της Premier League. Εκείνη την εποχή, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές μόλις άρχιζαν να πραγματοποιούν σταθερά βήματα στο εξωτερικό, συχνά αντιμετωπίζοντας καχυποψία.

Το ντεμπούτο του στην Premier League έγινε στις 16 Αυγούστου 2003, στο «Old Trafford», απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πολλοί το θυμούνται, αφού συνέπεσε με την πρώτη εμφάνιση του 18χρονου τότε Κριστιάνο Ρονάλντο. «Άρα, όταν κάποιος θυμάται το ντεμπούτο του Πορτογάλου, κατά κάποιο τρόπο θυμάται και το δικό μου» σχολιάζει χαμογελώντας.

Το ανεκπλήρωτο όνειρο της Λίβερπουλ

Το 2005 έφτασε εξαιρετικά κοντά στη Λίβερπουλ, σχεδόν… πάτησε Anfield, φανταζόμενος τον εαυτό του με το ιστορικό νούμερο 7. «Είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία και ένα από τα δύο μεγάλα ανεκπλήρωτα όνειρα της καριέρας μου. Πλησίασα όσο δεν πάει, αλλά τέτοιες περιπτώσεις ίσως να αποτελούν μέρος της γοητείας του ποδοσφαίρου.

Η τότε διοίκηση της Μπόλτον ήταν σε διαρκή επικοινωνία με εκείνη της Λίβερπουλ, ο πρόεδρός μας, Φιλ Γκέρτσάιντ, και ο εκτελεστικός διευθυντής των Reds, Ρικ Πάρι, είχαν εξαιρετική σχέση και είχαν συμφωνήσει για τη μετακίνησή μου, με την προϋπόθεση να καταβληθεί η ρήτρα του ενός εκατομμυρίου λιρών. Είχα κάνει τρομερή σεζόν και θεωρούσα λογικό το ενδιαφέρον, ειδικά από τη στιγμή που η Μπόλτον τερμάτισε 6η και εξασφάλισε για πρώτη φορά την παρουσία της στο Κύπελλο UEFA» είχε πει ο ίδιος.

Την ίδια περίοδο, ο Μπενίτεθ τον καλούσε καθημερινά επί μία εβδομάδα: ήθελε να τον γνωρίσει, να μάθει πώς αισθάνεται και κυρίως να τον προτρέψει να προσέχει στις προπονήσεις ώστε να αποφευχθεί οποιοσδήποτε τραυματισμός. Όλα έδειχναν ότι η υπόθεση προχωρούσε ομαλά. Όμως…